စာအုပ္ဖြင့္မိေတာ့မွ သင္ရိုးညႊန္းရွာမေတြ႔တဲ့အျဖစ္ေတြ၊
မွင္ရည္က်ဲလြန္းလို႔ အေရာင္မွိန္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြ၊
ေခၚသံၾကားေပမယ့္ ျပန္မလာနိုင္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြ၊
ကိုယ္တိုင္ယွဥ္မျပိဳင္ဘဲ ရႈံးခဲ့ရတဲ့ ျပိဳင္ပြဲေတြ၊
ရွိေစေတာ့ကြယ္
အျဖဴေရာင္ဟာ တကယ္ေတာ့ ေဆးဆိုးထားတာပါ။
အခိုးအေငြ႔ေတြၾကားမွာ ရိုးသားမႈကိုရွာၾကည့္၊
အမွတ္မထင္ပဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္လို႔၊
အဓိပါၸယ္ရွိတာေတြလည္း အဓိပါၸယ္မရွိသလို၊
အတိအက်ဆိုတာကလည္း မတင္မက်နဲ႔
စာမ်က္နွာေတြသာ တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ကုန္သြားတယ္၊
ငါ့အတြက္ သင္ရိုးညႊန္းတန္းဘယ္မွာလဲကြယ္....။
ဟင့္အင္း....အမွားေတြေျဖျပီးေတာ့ ဂုဏ္ထူးမလိုခ်င္ပါဘူး၊
အရီအျပံဳးမ်ားလြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔လည္း ပေရာပရီမေနခ်င္ဘူး၊
အိပ္မက္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္တာလည္း ခရီးမေရာက္ဘူး၊
ေလမတိုက္ပဲလည္း လမ္းေပ်ာက္လြန္းလုိ႔
ဟိုးညေနက မိုးပ်ံပူေဖာင္းအျပာေလးလိုပဲ လြင့္၊
လြင့္သြားခဲ့တယ္
ၾကာပါျပီ......။
No comments:
Post a Comment