ဒါပါပဲ
ငါရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက
နင့္ေမွာ္၀င္ညေတြထဲမွာ ကူးလူးပ်ံသန္းေနတဲ့
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္နဲ႔ေဆာက္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔အေတာင္ပံေတြကို အားနာလာလို႔ပါ...။
ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ လာဖြဲ႔ႏြဲ႔တဲ့ ႏြယ္ပင္ေရ....
ေျပာရရင္လည္း ရင္ဘတ္ေရာ ေက်ာေရာ ေအာင့္ေအာင့္လာတယ္...
တေတာလံုးရွင္းျပီးမွ အျမစ္တြယ္က်န္ေနတဲ့ ျမက္ပင္ငယ္လို...
ဆြဲႏႈတ္ၾကည့္မွ...
ငါ့သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေတြက တဆိတ္ရွည္လြန္းေနတယ္....
ရင္ခုန္သံေတြ နင့္မ်က္၀န္းေတြနဲ႔အတူ တေလွၾကီးပါသြားကတည္းက
အဲဒီသံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းေတြ ငါ့ရင္ခြင္တလႊမ္းမွာ ေျခက်င္းလိမ္ေနေတာ့တာပဲ
ဒုကၡပါပဲ ဘယ္ဘုရားအဆူဆူမွ မကယ္နိုင္ေသးဘူး..
ဟူး....မမွီမကမ္းနဲ႔ လြမ္းတယ္..
အျဖဴေရာင္ကိုမွ မီးနဲ႔ရႈိ႔တယ္..
မညွာမတာ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ရွိရိွသမွ် အားလံုးကိုလည္း ဆြဲယူရိႈက္သြင္းပါရဲ့...
တခါတခါ ဂရုစိုက္သလိုလိုနဲ႔ ငါ့ခ်စ္ျခင္းအားလံုးကို ေျခြေျခြခ်တယ္..
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ငါ့အိပ္မက္ေတြ တြန္႔လိမ္ေၾကမြတဲ့အထိ ထိုးေျချငိမ္းသတ္ခံလိုက္တယ္..
ဒါက ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္လား... ငါကိုယ္က ၾကမၼာငင္တာလား..
ဒါမွမဟုတ္ နင့္နႈတ္ခမ္းနဲ႔မွ အေငြ႔ထြက္တဲ့ ေဆးလိပ္ေလးဟာ ငါပဲလား...
မဆံုခင္ကတည္းက ႏႈတ္ဆက္ရမွာ သိျပီးသားပဲ...
စကားသံေတြကို ျမိဳခ်ေနတဲ့ၾကားက မေတာ္တဆအသံထြက္သြားခဲ့တာ..
ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ရင္ဘတ္စီးခ်င္းထိုးရင္းထြက္က်လာတဲ့ အသံလား..
မ်က္၀န္းမ်ားနဲ႔ နမ္းပါ..
နင္နဲ႔ငါနဲ႔ၾကားက အၿဖဴေရာင္ေန႔ရက္ေတြကုိ လြမ္းတယ္..
နင္က ခပ္လြယ္လြယ္နာက်ည္းဖုိ႔ပဲ..
ငါကေတာ့ နာနာက်င္က်င္... နင့္ကုိခ်စ္တယ္
အဲဒီစကားလည္း .. မေၿပာၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး...
ေႏြရာသီ ဘယ္ႏွခုကူးၿပီးမွ နင္ငါ့ကုိ နားလည္မွာလည္း..
နင္ဂစ္တာသံေတြတိတ္ဆိတ္
နင္ရင္ခုန္သံေတြကုိမၾကားရတဲ့ေန႔..
ငါဘယ္လိုစိတ္ေတြ အိပ္လို႔ရမွာလည္း..
နင္ကေတာ့မညွာမတာ... ငါ့ကုိအႏုိင္ရသြားတယ္...
ငါကေတာ့ နင့္အေၾကာင္းကဗ်ာေတြနဲ႔..
ညေတြထဲမွာ ေၾကကြဲနစ္ၿမဳတ္...
နင္..ငါကုိထားသြားတဲ့ညမွာ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ငါေနာက္ဆုံးလြမ္းမယ္...
နင္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့ မွၿပန္မဆုံမယ့္ ဘ၀သံသရာ ေတးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္စာ...။
ေႏြဦးပုံၿပင္ ၊ မုိးလႈိင္ည
