“ဓါတ္ပံုေလးက ဒီကယူတယ္”
ငါ့ရဲ့ အခန္းသစ္ေလးကို ေဆးသုတ္ထားတယ္..
ဒါေပမယ့္ အေရာင္မရွိ ဗလာ...၊
အခန္းေလးက ျပတင္းတံခါးကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့..
ဗလာမိုးေတြ အံု႔ဆိုင္းေနတယ္...
ခပ္ေထြေထြနဲ႔ ငါ ငိုဖို႔ေတာင္အားမရွိေတာ့ဘူးကြယ္...။
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ဟိုဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္ေရးေတာ့
စာမ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း ဘာမွန္းမသိေအာင္ ဗလာေတြနဲ႔ ရႈပ္ပြေနလို႔....
ငါေျပးထြက္လိုက္တယ္၊
တစ္ခ်ိန္တုန္းက ခံစားမႈေတြလွ်ံက်ခဲ့ဖူးတဲ့ ငါတို႔ရဲ့ ေက်ာင္းလမ္းမေလးဆီ...........
အစိမ္းရင့္ရင့္ ဗလာပန္းေတြ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ဖူးပြင့္ေနတာ
ငါဘာတစ္ခုမွ ခံစားလို႔မရဘူးဟယ္.....။
ဘာေတြလဲ...ဘာေတြလဲ
ဒီရာသီဟာ ဗလာသီးေတြပဲ ပြင့္တဲ့ရာသီမ်ားလား..
ငါ့အသံ ဗလာနဲ႔ေအာ္ဟစ္၊ ငါကိုယ္တိုင္ဟာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စိတၱဇဗလာ၊
အလန္႔တၾကားနဲ႔ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲ ကိုယ္ငံု႔ၾကည့္ေတာ့
ငါ့ရင္ဘတ္ၾကီးတစ္ခုလံုးမွာလည္း....
...... အဆံုးမရွိတဲ့ ဗလာ ဗလာ ဗလာ ဗလာ ဗလာ ....... ဗလာ.....။
